Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Paranormale Vraagbaak
Wil je een erkende paragnost raadplegen? Bel dan 0909 5026054 of kijk voor meer info op sbs 6 teletekstpagina 489
Een erkende paragnost raadplegen ? Erkend door wie ? Door dat flut“bedrijfje” Enigma soms.
Jongens, laat me niet lachen, sommige van die door Enigma erkende paragnosten heb ik persoonlijk gekend, dat zijn geen paragnosten maar gewoon rotzooiers die een boel verhalen kunnen vertellen en mensen door hun rotverhaaltjes in paniektoestanden brengen zodat ze maar weer en weer bellen, de beller werd armer, de “erkende” alleen maar rijker. Een klein verhaaltje over zo een “erkende paragnost” die een vrouw vertelde dat ze zou aangereden worden door een rode wagen, nou vertel zo iets aan iemand die niet stabiel staat, die gaat de baan op met angst, veroorzaakt door die angst (want onbewust gaat ze zich richten op rode wagens) een ernstig ongeluk, tja, die erkende paragnost had het gezegd. Neen ! Hij is enkel medeverantwoordelijk dan voor dat ongeval.
Ja, erkend, jongens, laat me niet lachen ! Buiten dat weet ik dat Enigma die zogenaamd paragnosten/mediums erkend, deze zelf aanschrijft en uitnodigd, tja, ze moeten er toch enkele op hun lijstje staan hebben, toch ?
Waar halen ze het lef en de moed vandaan zich erkende paragnosten te noemen. Door wie of wat erkend ? Ik ben heel mijn leven al bezig om te proberen dat de overheid er iets aan doet om bekwame mensen op dat vlak een erkenning te geven , de associale laksheid van de overheid vindt dat niet nodig vandaar ook die wildgroei van ongeveer 80 procent van de mensen die op paranormaal vlak werken kaf is of onkruid, totaal ongeschikt dus. Het zijn wel diegene die proberen de echte paragnosten te schande te brengen zoals bepaalde fameuze belgische man zich paragnost noemend maar totaal niets kunnend of zoals velen op de 0900 lijnen werkende mensen. Zolang de overheid daar niets aan doet zal het negatieve deel dat er in werkzaam is en de overhand heeft bezig blijven de mensen af te troggelen en echte paragnosten een slechte naam bezorgen. Even enkele stichtingen genoemd: pararing, spirit4u, romeo delta, alex santcroos, barbara heeft ook zo een eigen zogenaamde stichting en nu we daar toch zijn kunnen we gelijk de stichting astropornolijnen ook noemen dat is Enigma.
Wat ik nu opgenoemd heeft geeft allemaal het air van de erkende paragnost weer, helaas is de werkelijkheid heel anders met alle respect voor spirit4u dat op zich een goede lijn is die zich neutraal en buiten alles opstelt behoord de rest tot het grootste vuil wat op dat gebied te vinden is mogelijkerwijs wordt dit stuk niet in dank afgenomen hoewel het de pure waarheid is.
Ik wens u heel veel licht, liefde en vrede.
Uw Hindu man Lashbra
Nou, ik ben ook opgelucht dit te lezen, helaas anderszijds….ik had een recente foto gestuurd, maar aangezien ik er geen 52 uitzie, vroeg ze me een “recente”…allez, ik terug een recente gestuurd…en de commentaar die ik hierbij heb gekregen, ik viel bijna pal achterover van het verschieten: een antwoord vol oordeel: het kwam erop neer dat ik een bedriegster ben, had ook al netjes mjin CV doorgestuurd.
Als je het mij vraagt…spirituele hoogmoed!!!! En dat voor “LICHTWERKERS”. Ik heb die energie lekker gedeletet en geblokkeerd.
Ik had niet gereageerd op dit soort nonsens, en blijkbaar had ze dit niet verwacht, toen heeft ze me maar teruggestuurd: “niet door”…
Grappig hoor, want een Angelique had me een mailtje gestuurd, en ik mocht een reactie “verachten”…van een duidelijke verspreking gesproken.
Dank je wel dat ik dit hier nou ook mag lezen…dit bevestigt mijn vermoeden: de spirituele presentatie van op basis van een foto “oordelen” wat en wie je bent. Einde discussie, voor Mireille weet beter;
Blessed
Mieke
hallo Diety alias Lisa, wie is er achterbaks?
je colum verteld veel;-)
De weg naar heelwording
Mijn leven gaat net als voor veel andere mensen niet altijd over rozen. Wat ik heb meegemaakt in mijn leven heb ik een plek kunnen geven en heeft mij doen beseffen dat we niet alles in de hand hebben. Ik kan me steeds meer overgeven aan de stroom van het leven en heb niet meer zo sterk de neiging alles te willen controleren.
In de afgelopen 20 jaar heb ik heel veel los kunnen laten en kan ik absoluut zeggen dat ik me meer bevrijd voel. Ik heb vooral veel angsten losgelaten. Angsten die gingen over niet genoeg geld te kunnen verdienen, niet alles goed genoeg te kunnen, geen goede moeder te zijn, geen goede baan te hebben en ik zo kan nog wel even doorgaan. Het meeste waar ik echt mee heb gestoeid is het feit dat ik op mijn 33e geconfronteerd werd met ernstige langdurige ziekte.
Na heel wat pijn en vermoeidheden te hebben doorstaan kreeg ik te horen ME en Fibromyalgie te hebben. Ik lag zeer regelmatig op bed, was oververmoeid en overbelast met een lichaam vol ontstekingen en ga zo maar door. Wat een tranen en wanhoop! Heb me in het begin vooral afgevraagd waarom mij dat moest overkomen en kreeg door een laag zelfbeeld en vanwege de vele kritische opmerkingen uit mijn omgeving het gevoel dat het mijn eigen schuld was. Vooral dat laatste heeft me heel lang bezig gehouden. Ik ben regelmatig de wanhoop nabij geweest.
Ik zag wel dat ik een liefdevolle moeder kon zijn en dat ik ook veel compassie voelde voor mijn medemens. Diepe angsten overvielen mij echter vaak. Ik zag mezelf als iemand die faalde en moeilijk ‘nee’ kon zeggen en vooral erg bezig was de touwtjes in handen te houden.
Efin. Ik was heel ziek en kon niet zoveel. Met 2 lieve kinderen en een lieve man was mijn leven eigenlijk heel goed zo. Een leuk huis, dat mijn man eigenhandig aan het verbouwen was, ik genoot van mijn fulltime moederschap zonder de druk te voelen om te moeten werken. Ik was in die tijd echter ook vaak heel verdrietig en later ook heel vaak boos. Mijn boosheid maakte ook nog eens dat ik de vrienden die ik nog had, weinig of niet meer zag. Want niemand zat immers op die boosheid van mij te wachten! Hoewel ik mijn boosheid zelden uitte in mijn kleine vriendenkring was er toch genoeg aanleiding om mij links te laten liggen. Het feit dat ik niet zoveel kon ondernemen was hier natuurlijk ook debet aan.
Ik voelde me steeds meer wegglijden en heb perioden gekend dat ik niet meer verder wilde. Hoe moest ik verder in een lichaam dat het volgens mezelf en anderen liet afweten? Toch waren er regelmatig momenten dat ik een totale acceptatie van mezelf kon voelen. Eenzelfde gevoel dat ik als kind ook kende, maar het pas veel later kon duiden. Op zulke momenten voelde ik me totaal één met alles en iedereen en had ik vaak hele heldere waarnemingen van het doel van ons leven op aarde. Het waren antwoorden op vragen die ik me in de pubertijd vaak gesteld had. Waarom leef ik? Wat is de diepere betekenis van mijn leven op aarde? Vragen die mijn ouders op de lachspieren werkte of tot wanhoop dreven.
De echte ommekeer kwam toen ik op aanraden van een vriendin een lezing bijwoonde van Sonia Bos. De titel van de lezing was STA OP. Ik heb daar met enthousiasme en tranen in mijn ogen geluisterd en herontdekte een gebied in mezelf dat ik weer durfde te voelen. Dit intense voelen heb ik daarna bij de vele lezingen van Sonia niet meer zo sterk gevoeld! ‘Het opstaan en gaan staan voor je eigen goddelijkheid’ sprak mij aan en ik voelde op dat moment een enorme vrijheid: dit klopte gewoon.
Ik was opgegroeid in een omgeving die het leven vooral vanuit een materieel standpunt bekeek. Je bent hier gekomen om te werken, je lessen op school te leren etc. Tijdens die lezing kwam ik weer in contact met een diep weten. Ik ben een mens die vooral op de geestelijke wereld is ingesteld. Ik had daarop veel ontkenning gehad en het weggestopt. Dat heeft diepe wonden gemaakt. Deze wonden waren mijn verdriet en ook de boosheid die ik voelde: dat moest ik ook zo voelen.
Vanaf die tijd ging mijn leven in een stroomversnelling. Hoewel uiterlijk nog veel hetzelfde bleef (en ik was nog steeds heel erg moe), veranderde er innerlijk heel veel. Ik ervoer steeds meer rijkdom in de eenvoud van mijn bestaan. Maar veel momenten van allerlei angsten kende ik echter ook nog steeds. Gelukkig kwam ik door het volgen van de lezingen in contact met andere mensen en zienswijzen. Op een zondag wees een vrouw mij op Anna van der Vaart. Zij geeft prachtige helende channelingen. Door haar channelingen kwam ik steeds dieper in contact met mezelf, werd steeds intuïtiever, kwam in contact met mijn ziel en vond mezelf terug.
Ik begon mijn ziel te voeden met de lichtwereld. Daardoor werd ik steeds meer geheeld. De engelen namen me mee op een innerlijke reis door mijn hart en maakten me duidelijk dat ik niet volledig open stond voor liefde. Duidelijk werd dat oud schuldgevoel en pijn en een laag zelfbeeld mijn gevoelens van onwaardigheid hadden gecreëerd. Deze blokkeerden me en hielden me gevangen zodat ik niet de volle glorie van liefde kon aanvaarden.
Het bevrijdde me van het bange gevoel waar ik al mijn hele leven last van had en het versterkte ook mijn intuïtieve en psychische vermogens. Ik ben steeds meer in staat om toegang te krijgen tot verbazingwekkende helende energieën en die te kanaliseren. Sinds ik bezig ben om mijn eigen goddelijk zijn terug te vinden heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Ik heb niet alleen teruggevonden waarvan ik zo lang gescheiden ben geweest, ik leer het geleerde ook steeds meer te integreren in mijn dagelijks leven.
Alle barrières opruimen die deze totale verbinding in de weg staan, was een weg van zuivering die niet altijd makkelijk was. Ik moest er eerst flink ziek voor worden. Toen bleek dat de uiterlijke zekerheden mij uiteindelijk niet het levensgeluk boden dat ik zocht, ben ik op zoek gegaan naar het waarom en mijn hoogste waarheid. Dit alles leidde tot een zeer leerzaam zelfhelingsproces, dat uiteindelijk de basis legde voor mijn praktijk.
Ik leer nog elke dag het leven meer te omarmen en ben nog wel eens bang om te falen. Maar dat komt steeds minder voor.
Ik ben dankbaar voor de geleerde lessen en zie het leven vol goede moed tegemoet. Het werk in mijn groeiende praktijk ervaar ik als helend en leerzaam. Het meest gelukkig voel ik me als ik in contact ben met mezelf. Mijn gezin is ook een warme deken. Ik heb niet veel vrienden, maar wel goede en liefdevolle mensen om me heen. Die vriendschappen zijn me erg dierbaar.
Diety,
14 september 2010
